Ik ben iemand die liever de -zogenoemde- spotlight aan een ander wil geven. Dit doe ik door middel van fotograferen maar ook binnen het theaterveld. 

Tijdens mijn lessen maak ik gebruik van de comfort, stretch en paniek cirkels. Ik vind het belangrijk dat mensen zich veilig voelen, maar ook de enige progressie maken. Door iemand uit een comfort zone te halen en te ondersteunen in een stretch zone vind er ontwikkeling plaats. 

Ik vind het prachtig hoe mensen kunnen reageren op een foto die ik heb gemaakt. Ze kunnen zichzelf anders zien of -zoals ik zou willen zeggen- puurder zien. Wat ik zie in iemand hoeft niet overeen te komen met wat deze persoon zelf ook ziet. Ik vind het interessant omdat gesprek aan te gaan en iemand uit diens comfertzone te krijgen. Hierbinnen ben ik bezig met mijn eigen kwetsbaarheid en die van de ander, zowel op de vloer, via een camera of in het dagelijkse leven. 

De afgelopen jaren ben ik mijzelf blijven uitdagen. Ik heb geleer dat ik het heerlijk kan vinden buiten de comfertzone, maar dat ik het soms ook prima vind om daarbinnen te blijven. Daarin is er ook geen goed of fout en mag dat onderzoek er altijd blijven.